جواهرات
این دستبند یک شکل بسیار قدیمی از تزئینات انسان است و طرح های اولیه ترین نمونه های برجای مانده نشان می دهد که مانند بسیاری از انواع دیگر جواهرات ، در اصل آنها یک نوع طلسم یا جذابیت جادویی بوده اند. اولین دستبندها از چوب ، سنگ و فلزات نرم ساخته شده اند که به طور طبیعی در حالت فلزی آنها وجود دارد ، در درجه اول طلا و مس. همانطور که در طول هزاره ها فن آوری توسعه یافت ، استخراج و کار نقره و سایر فلزات امکان پذیر شد. امروزه دستبندها مانند همیشه محبوب هستند. از نظر سبک ، آنها به دو دسته تقسیم می شوند ، آنچه را ممکن است ما از آن به عنوان الگوهای قدیمی تقلید کلاسیک یاد بگیریم ، و طرح های مدرن در سبک های انتزاعی و اصلی.
منسوجات
پارچه های ترکی در ویژگی های بافت ، مواد استفاده شده و طرح های منعکس کننده سلیقه ترکی منحصر به فرد هستند. تحقیقات در مورد این موضوع حدود ششصد و پنجاه نام از جمله Kadife ، Atlas ، Gezi ، Canfes ، Selimiye ، Hatayi ، Catma ، Seraser ، Sevayi ، و غیره را شناسایی کرد. ماده اصلی ابریشم با نخ های طلا و نقره ، غنی از نقوش مانند گل بود. (لاله ، میخک ، گل رز ، شکوفه بهار و سنبل) ، درختان (سیب ، نخل خرما ، سرو) ، حیوانات (طاووس ، آهو) ، هلال ماه ، نقوش ستاره ای ، میوه (انار ، سیب ، خرما ، کنگر ، آناناس) ، و غیره در دربار عثمانی اهمیت زیادی به منسوجات داده می شد و به عنوان متعلق به بیت المال ثبت می شد. تقاضای اعضای دادگاه برای پارچه های لوکس از عوامل تأثیرگذار در افزایش تولید و افزایش کیفیت بود. نخ های طلا و نقره مورد استفاده در منسوجات باید در کارگاه های تحت کنترل مستقیم کشور کشیده می شدند و دارای مهر کنترل رسمی بودند. دولت وظیفه فشار دادن پارچه را پس از برداشته شدن از روی دستگاه بافندگی داشت. پارچه سرانجام اندازه گیری شد ، طول آن چک و مهر شد و اجازه فروش آن داده شد. همه این کارها توسط مقامات (محتشم) تحت نظارت دولت انجام می شد. دولت نیز در این کار با کنترلی که اصناف بر اعضای خود اعمال می کردند ، کمک می شد. شکی نیست که این کنترل های مختلف زمینه را برای برتری حاصل از پارچه های قرن 16 فراهم کرده است.