قرقیزستان که در 41 ° 00'N عرض جغرافیایی و 75 ° 00'E طول جغرافیایی در قلب آسیای مرکزی واقع شده است ، کشوری محصور در خشکی است که در مرزهای قزاقستان ، چین ، تاجیکستان و ازبکستان قرار دارد. منطقه کوهستانی تیان شان بیش از 80٪ کشور را پوشش می دهد. زیبایی دست نخورده آنها ، تا حد زیادی فاقد بالابر اسکی ، قارچ ها ، مسیرهای مکرر استفاده شده و سکوهای مشاهده ، با شکوه و سالم باقی مانده است. این کشور سرزمینی پر از میدان برفی و یخچال های طبیعی ، جویبارهای آبشار و کوه های آلپ سرسبز است. قرقیزستان را اغلب "سوئیس آسیا" می نامند. برف های دائمی قرقیز آلا- دامنه بیش از حد به نظر می رسد ، در 40 کیلومتری حومه جنوبی. آبشارها با هجوم به رودخانه آلا-آرچا که به کانال آب درآمده وارد شهر می شوند. نام قرقیز ، هم برای کشور و هم برای مردم ، به معنای "چهل دختر" یا "چهل قبیله" است ، اشاره به قهرمان حماسی ماناس که چهل قبیله را در برابر مغول متحد کرد. اولین شواهد کتبی مربوط به مردم قرقیزستان به عنوان یک ملت در تواریخ چینی مربوط به 2000 سال قبل از میلاد مسیح یافت می شود. آنها از بسیاری از قومیتی که در سیبری جنوبی و آسیای میانه اقامت گزیدند ، پدید آمدند. در 1-2 قرن قبل از میلاد ، بخشی از قبایل قرقیز به Enisey و Baikal نقل مکان کردند. در آنجا بود که قبایل قرقیز اولین دولت خود و خانقاه قرقیزستان را سازماندهی کردند که شروع به تحکیم ملت قرقیزستان و شکل گیری فرهنگ آن کرد.
زبان نوشتاری قرقیز در اینجا ظهور کرد ، اما پس از برچیده شدن دولت توسط فاتحان ، از بین رفت. با این حال ، حافظه انسان زنده بود: حماسه برجسته "ماناس" دائرlopالمعارفی اصیل از تاریخ قرقیزستان ، جامعه ، عادات و سبک زندگی آن زمان است. می توان گفت که دولت قرقیزستان سیزده سال پیش بازآفرینی شد. امیدها و انتظارات صد ساله ملت از مسیر توسعه مستقل و مستقل به واقعیت تبدیل شد. قرقیزستان اولین کشور آسیای میانه بود که در سال 1991 استقلال خود را اعلام کرد و با ارائه یک برنامه جامع از اصلاحات بازار به عنوان یک کشور اصلاح طلب لیبرال و دموکراتیک ظاهر شد. قرقیزستان برای بسیاری یک مکان دوردست و مرموز است ، اما در عین حال مکانی پر از مناظر عجیب ، مناظر رنگارنگ ، دلپذیر و بسیار زیبا.
آب و هوای این کشور به منطقه متفاوت است. آب و هوا در دره ارغنا نیمه گرمسیری و در منطقه کوهپایه ای شمال معتدل است. دامنه های پایین کوه دارای آب و هوای خشک قاره ای است ، زیرا از قزاقستان و ازبکستان باد بیابانی گرم دریافت می کند ، در حالی که بالاترین ارتفاعات کوهستانی دارای آب و هوای قطبی است. در دره ها ، متوسط دما روزانه در جولای 28 درجه سانتی گراد (82 درجه فارنهایت) است. در ژانویه متوسط میانگین روزانه تا -14 درجه سانتی گراد (7 درجه فارنهایت) پایین است. در ارتفاعات ، شرایط بسیار سردتر است ، جایی که در جولای میانگین دمای روزانه 5 درجه سانتی گراد (41 درجه فارنهایت) و در ژانویه ، -28 درجه سانتیگراد (-18 درجه فارنهایت) است. بارش در دره ها بین 100 تا 500 میلی متر (4 و 20 اینچ) و در کوه از 180 تا 1000 میلی متر (7 تا 40 اینچ) است. بادهای سیبری از نوامبر تا فوریه دمای هوای یخبندان و برف را به همراه سرمای شدید در کوهها به ارمغان می آورد. متوسط حداقل زمستان –24 ؛ سانتی گراد است. در سراسر کشور ، جوانه های بهار در ماه های آوریل و مه ظاهر می شوند ، گرچه شب ها هنوز هم می توانند کمتر از یخبندان باشند. اواسط ماه مه تا اواسط ژوئن خوشایند است ، اگرچه بسیاری از گردنه های کوهستانی هنوز برف را تجربه می کنند. از اواخر ماه ژوئن تا اواسط آگوست ، بیشتر بعد از ظهرها به 32 درجه سانتیگراد یا بالاتر می رسند ، با حداکثر 40 درجه سانتیگراد در شهرهای دره فرغانه مانند جلال آباد. دره های کوهستانی به طور قابل توجهی خنک تر هستند.
مانند بیشتر مناطق ، بیشکک بیشترین باران خود را در بهار و اوایل تابستان می گیرد. البته در کوهستان ، فصل "گرم" کوتاه تر است. بهترین زمان برای بازدید جولای تا سپتامبر است ، اگرچه اردو زدن و پیاده روی از اوایل ژوئن تا اواسط اکتبر دلپذیر است. خطر بهمن در ماه مارس و آوریل و از سپتامبر تا اواسط ماه اکتبر بیشترین خطر را دارد. به طور کلی ، جمهوری برای مناظر و آب و هوا در ماه سپتامبر ، با شب های گاه به گاه یخ زده در ماه اکتبر ، بهترین حالت است.