شب چله یا شب یلدا که به آن شب دیجور هم گفته می شود از شب های سنتی و مهم در افغانستان است که از زمان های دور مورد توجه قرار داشته است، امسال نیز از سوی مردم این کشور گرامی داشته شد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی موسسه فرهنگی اکو، مردم افغانستان سالیان سال است در شب یلدا گرد هم می آیند و طیف های مختلف مراسم مختلفی برگزار می کنند، در حلقه های ادبی تعدادی از شاعران و نویسندگان دور هم جمع شده و مطالب جدید خود را ارایه می کنند، مردم مهمانی های دور همی ترتیب می دهند، استفاده از انواع مختلف میوه و آجیل خشک و تر هم مرسوم است.
بسیاری از مردم سعی می کنند انار و تربوز (هندوانه) بر سر سفره شب یلدا داشته باشند چون مایه روشنایی تلقی می شود، در سال های اخیر در برخی مناطق کنسرت های ویژه ای هم ترتیب داده می شود، در برخی مناطق از جمله هزاره جات هم مراسم شاهنامه خوانی و حمله خوانی برگزار می شود.
روز بعد از شب یلدا هم در برخی مناطق مراسم نذر روز بازگشت برگزار می شود که مردم معتقد هستند روز از نو آغاز شده و به حالت قبلی خود بر می گردد زیرا شروع به طولانی شدن می کند.
بصورت کلی شب یلدا در مناطق مختلف افغانستان مورد توجه قرار دارد، مردم از آن استقبال می کنند و به شب نشینی می پردازند، این شب را نماد تاریکی می دانند و تا صبح بیدار می مانند تا بر تاریکی غلبه داشته باشند.
«محمدکاظم کاظمی» شاعر و نویسنده معاصر افغانستان در شعری به شب یلدا این گونه پرداخته است:
یلدا حریف اینهمه سختی شود مگر
سیبی که میخورید درختی شود مگر
مستوجب عطای بخیلان شوی شبی
منظور وعدههای وکیلان شوی شبی
من آمدم ترانه بیارم برایتان
آجیل و هندوانه بیارم برایتان
روزانتان همیشه به جوزا بدل شود
شبهایتان همیشه به یلدا بدل شود
آن قصر زرنگار، پس از کوه و جنگل است
سختی همیشه در صد و سی سال اول است
دیگر کلید بخت به جیب تو میشود
هر شب خوراک برّه نصیب تو میشود
تا هندوانه پوست شود صبر کن عزیز!
آن پوست سهم توست شود، صبر کن عزیز!