وی تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش فرا گرفت و در مدرسه با اشعار شعرای معروف فارسیگوی مانند سعدی، حافظ و جامی آشنا شد و خیلی به اشعار و سبک آنها علاقمند شد . با ابتکار او در خجند مدرسه‌ای بنیاد یافت که دختران نیز در آن تحصیل می‌کردند.
از او بیاضی ( دفتری) باقی مانده که حاوی چهلوپنج غزل می باشد و دیگر اشعارش را نیز دربر می‌گیرد. وی به زبانهای فارسی و ترکی شعر می‌گفته است که اکثر آنها در زمینه موضوعات شکوه از روزگار، اخلاق و عشق و ستایش فضایل انسانی می‌باشد که در نوع سنّتی شعر و غزل سروده شده‌اند. در غزل او بیشتر آرایه‌‌های تشبیه، استعاره، تلمیح و تضاد بکار گرفته است. وی مادر معظّمخان و معطرخان، شاعران دیگر این خطّه می‌باشد.
زبان غزلهای قمبرخان ساده و روان بوده و دربارة او در کتاب "یاد یار مهربان" و مجلّه‌های "رودکی" و "زنان تاجیکستان" مطالبی منتشر شده است.
قمبرخان خجندی در سال 1298 هجری وفات یافت.