با برخی از کویرها و بیابان های کشورهای عضو اکو اشنا شوید
کویر لوت، اولین اثر طبیعی ثبت شده ایران در یونسکو است. این جاذبهی شگفتانگیز که ۱۰ درصد ایران را در برگرفته است به عنوان یکی از مناطق خشک و فراگرم جهان شناخته میشود و در سال های گذشته گرم ترین نقطه کره زمین شناخته شده است و درجه حرارت ان به بیش از ۷۰/۷ درجه سانتیگراد ثبت گردیده است. تقریباً ۷۰درصد از مساحت کویر لوت در استان کرمان قرار دارد و هنوز هم قسمتهایی از این کویر اسرارآمیز، ناشناخته است.
بیابان قَرَهقوم (به معنای شن سیاه)، بیابانی است در آسیای میانه و یکی از بزرگترین کویرهای شنی جهان است که حدود ۷۰ درصد از مساحت کشور ترکمنستان (۳۵۰ هزار کیلومتر مربع) را پوشانده است.این بیابان از دریاچهٔ آرال در شمال تا کوهستانهای کپهداغ در جنوب، و از رودخانهٔ آمودریا در شمال شرق تا دریای خزر در باختر گسترش پیدا کردهاست. در صحرای مرکزی قرهقوم ترکمنستان میدان گازی عظیم قرار دارد. قرهقوم دارای منابع غنی نفت و گاز طبیعی است. حفرهٔ آتشینی به نام دروازهٔ جهنم از مکانهای دورافتاده ولی دیدنی در قرهقوم است.
بیابانهای سرد زمستانی توران در قزاقستان، ترکمنستان و ازبکستان در میان شش مکان با اهمیت جهانی از نظر تنوع زیستی در آسیای مرکزی هستند و این منطقه فرا ملی شامل چهارده بخش است که در مناطق خشک منطقه معتدل آسیای مرکزی بین دریای خزر و کوههای مرتفع توران یافت میشوند. این منطقه در معرض شرایط آب و هوایی شدید با زمستانهای بسیار سرد و تابستانهای گرم قرار دارد. ظاهرا بیابان های زمستانی سرد توران نشان دهنده مدلی از فرآیندهای اکولوژیکی و بیولوژیکی مداوم است که انطباق و بقای گیاهان و جانوران متنوع را در شرایط دشوار و متغیرمحیط زیست نشان می دهد. هدف اصلی برای قرار دادن این مکان ها در فهرست میراث جهانی یونسکو ارتقاء همکاری های بین المللی جهت حفاظت از گونههای جانوری و گیاهی در معرض خطر نابودی در این منطقه بوده است.
بیابان قزلقوم یا شن سرخ یازدهمین بیابان بزرگ جهان است که بین کشورهای قزاقستان، ازبکستان و بخشی از ترکمنستان قرار دارد. مساحت آن ۲۹۸٬۰۰۰ کیلومتر مربع است و میان دو رود آمودریا و سیردریا واقع شده است.
در کشور ترکیه بیابانی وجود ندارد و بیشتر مناطق آن حاصلخیز هستند. اما تعداد کمی منطقه نیمه بیابانی مانند «کاراپینار» وجود دارد.
بیابان کاتپانا در پاکستان، مرتفعترین کویر جهان است و گاهی، برف هم در آن میبارد و گفته می شود که درجه حرارت آن در زمستان به منفی 25 درجه هم می رسد.
در افغانستان می توان به دشت خاش در ولایت نیمروز و دشت مارکو که از شمال ولایت نیمروز شروع می شود و تا نزدیکی ایران امتداد دارد و بزرگترین ذخایر اورانیوم در این دشت وجود دارد ، نام برد. دشت دغنمدی به مساحت ۳۰۰۰ کیلومتر مربع در امتداد مرز افغانستان و ایران قرار دارد.