نام خیام نیشابوری با ریاضیات، نجوم و رباعیات پیوند خورده است. اما آن‌چه خیام را به قلب مردم جهان پیوند می‌زند، اندیشه‌های انسان‌دوستانه و نگاه عمیق او به زندگي انسان است.
خیام، فراتر از زمانه خود می‌اندیشید. در روزگاری که قیدهای مذهبی، اجتماعی و سیاسی بسیاری حاکم بود، او با زبان شعر، انسان را آزاد، خردمند و در جست‌وجوی معنا معرفی کرد. رباعیاتش دعوتی‌ست به بیداری، به اندیشه، و به زندگی در لحظه. او انسان را نه ابزار قدرت، بلکه مرکز معنا می‌دانست.
امروز در جهانی ایستاده‌ایم که با همه پیشرفت‌های علمی و تکنولوژیک، همچنان با پرسش‌های بنیادین انسان روبروست: از کجا آمده‌ایم؟ به کجا می‌رویم؟ آیا زندگی معنایی دارد؟ چه چیزی حقیقت است؟ یکی از کسانی که با زبانی ساده و ژرف به آن‌ها پاسخ داده، خیام است و به ما یاد می‌دهد که: اکنون را دریابیم؛ در برابر جهل، تعصب و جبر، خرد و پرسشگری را برگزینیم؛ و در برابر اضطراب مرگ، زندگی را با عشق، دوستی و معنا لبریز کنیم. رباعیات خیام، اعتراض خاموش و خردمندانه‌ای است به پوچی تحمیل‌شده، و دعوتی است برای یافتن معنا در همین لحظات کوتاه عمر.
روز بزرگداشت این فیلسوف و شاعر بزرگ را بر همه مردم منطقه تبریک عرض میکنم.