هنر نمدکاری قدیمیترین و اصیلترین بخش از صنایعدستی قزاقستان است که ریشه در نیازهای عملی زندگی کوچنشینی دارد. نمد، به عنوان عایقی عالی در برابر سرمای سخت زمستان، برای پوشش یورت، ساخت لباسهای ضخیم و انواع بسترها بهکار میرفت. فرآیند تولید نمد که عمدتاً با روش سنتی نمدمالی صورت میگیرد، شامل شستشو، رنگآمیزی با رنگهای طبیعی و سپس مالش و فشردهسازی پشمها است تا الیاف پشم به طور کامل درهم تنیده شوند.
صنایعدستی نمدی قزاقستان در چند دسته متمایز قرار میگیرند: «سیرماک» زیباترین نوع نمد تزئینی است که با تکنیک تکهدوزی یا معرق نمد تولید میشود و با دوختن نمد رنگی روی زمینه متضاد، نقوش برجسته و تضاد بصری چشمگیر ایجاد میکند؛ نوع دیگر، «تکمت» است که نمدی بادوامتر بوده و طرحهای آن با چیدن پشمهای رنگی در حین نمدمالی به صورت یکپارچه تثبیت میشوند؛ علاوه بر این، «توسکِیز» پردههای دیواری بزرگی هستند که با تکنیک ظریف سوزندوزی برای تزئین دیوارهای یورت ساخته میشوند و «بسکور» نوارهای پهنی هستند که برای اتصال و تقویت ساختار چوبی یورت بهکار میروند. رایجترین نقوش در هنر نمدکاری شامل: کُچکار مویز، قوش قاناتی، الگوهای موجدار و طرحهای هندسی هستند. این صنایعدستی نه تنها مهارت هنری قزاقها را نشان میدهند، بلکه تاریخ و ارتباط ناگسستنی آنها با طبیعت و حیات را منعکس میکنند.
شایان ذکر است که هنر نمدکاری، بخشی از میراث مشترک ملتهای ترکتبار و عشایری آسیای میانه است و محصولات مشابهی با نامها و سبکهای محلی متفاوت، در کشورهایی مانند قرقیزستان و ازبکستان نیز تولید میشوند؛ اما هنر نمدکاری قزاق سرشار از نمادهای عمیقی است که از جهانبینی عشایری الهام گرفته شده است.
امروزه، نمدکاری فراتر از یک نیاز عملی، به عنوان میراث فرهنگی قزاقستان شناخته میشود و تلاش گستردهای برای حفظ دانش سنتی و انتقال آن به نسلهای جدید صورت گرفته است. نمدکاری در طراحی داخلی مدرن و مد روز نیز جایگاه خود را یافته و نقشی فعال و پویا در دنیای هنر معاصر قزاقستان ایفا میکند.