گل نیلوفر آبی (لوتوس) در تختجمشید، نه صرفاً یک نقش تزیینی، بلکه مانیفست بصری «صلح پارسی» و نمادی از باززایی، نظم کیهانی و کثرت در عین وحدت است. این گل در سنتهای اسطورهای مشرقزمین، نشانهای از طلوع، پاکی و آغاز دوباره به شمار میرود؛ و در سنگنگارههای هخامنشی معمولاً با ۱۲ گلبرگ ترسیم شده است—ساختاری که بیانگر چرخه زمان و هماهنگی جهان است.
در طراحی هوشمندانه نشان «مؤسسه فرهنگی اکو»، این الگوی کهن با تغییری معنادار بازخوانی شده و تعداد گلبرگها به ۱۰ عدد کاهش یافته است؛ تغییری که بهروشنی به اتحاد و همگرایی ۱۰ کشور عضو این سازمان اشاره دارد. این انتخاب هنری، پلی استوار میان میراث ۲۵۰۰ ساله و دیپلماسی فرهنگی معاصر میسازد.
ریشهداشتن گلبرگها در یک مرکز واحد، پیام روشنی از هویت تاریخی مشترک ملتهای منطقه مخابره میکند: این ۱۰ کشور، همچون گلبرگهای یک نیلوفر، با وجود تفاوتهای جغرافیایی و فرهنگی، از سرچشمهای واحد در تمدن مشرقزمین تغذیه کردهاند و در مسیر شکوفایی، همکاری و صلح پایدار به هم پیوستهاند. چنین بازآفرینی نمادین، نشان میدهد که اکو نهتنها وارث یک میراث مشترک است، بلکه ادامهدهنده و گسترشدهنده آن در جهان امروز نیز هست.
اکو؛ ده گلبرگ، یک ریشه، یک تمدن