آسمان درخشان فرهنگ و ادب یکی دیگر از ستارگان پرفروغ خود را از دست داد.
بانو بدرالزمان قریب، زبان شناس و فارسیپژوهی شهیر بود که تألیفات ارزشمند وی همواره روشنی بخش راه ادیبان و فرهنگ دوستان خواهد بود. اهتمام او در زنده و پویا نگه داشتن زبان فارسی که در تألیف فرهنگ سُغدی متجلّی گردیده است نشان از تعلق جاویدان روح متعالی آن مرحومه به این مرز و بوم و تمدن دارد. درگذشت این شخصیت برجسته موجب تأثر و تألم گردید. این غم بزرگ را به اهالی فرهنگ و ادب تسلیت عرض می کنم و برای ایشان از درگاه پروردگار علّو درجات و آرامش ابدی آرزومندم.
بدرالزمان قریب، زبانشناس و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی زاده ۱۳۰۸ در تهران بود و مدرک دکتری زبانهای باستانی خود را از دانشگاه پنسیلوانیای آمریکا دریافت کرده بود. برخی از آثار ایشان عبارتاند از: تحلیل ساختاری فعل در زبان سُغدی؛ زبانهای خاموش، یوهان فریدریش (ترجمه، با همکاری یداللّه ثمره)؛ وسنتره جاتکه، داستان تولد بودا به روایت سُغدی؛ فرهنگ سُغدی (سُغدی ـ فارسی ـ انگلیسی)؛ تاریخچۀ گویششناسی در ایران؛ مطالعات سُغدی؛ پژوهشهای ایرانی باستان و میانه.