زخمی که مرهمی بر آن نیست + ویدئو

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مؤسسه فرهنگی اکو متن پیام بدین شرح است:

سیر ترا ندیده ام، جان پدر کجاستی؟

شایعه ی شنیده ام ، جان پدر کجاستی؟

کوچه به کوچه در بدر، جاده به جاده جان به سر

چهار سو دویده ام، جان پدر کجاستی؟

شهر دوباره در گرفت، ماه و ستاره در گرفت

فرشته ام ، فریده ام ! جان پدر کجاستی؟

حمله به آفتاب شد، صبح، تنش مذاب شد

سر نزدی سپیده ام! جان پدرکجاستی؟ ( قسمتی از شعر خانم سیمین حسن زاده)

40 روز از حادثه تروریستی دانشگاه کابل گذشت و ما هنوز داغدار از دست دادن دانشجویان پر انرژی و پرتلاشی هستیم که با وجود چالشها و جنجالهای روزگار لبخند به لب، امید ساختن و پروراندن داشتند. تسلیت مجدد عرض می کنم خدمت خانواده بزرگ دانشگاه کابل و خانواده های دانشجویان قربانی.

اقدام آقای دکتر ایوبی دبیرکل محترم کمیسیون ملی یونسکو در ایران بجهت گرامیداشت یاد و خاطره دانشجویان دانشگاه کابل و ارجگذاری به هنر و فرهنگ ملت افغانستان قابل قدر است. همه ما می دانیم جمله " جان پدر کجاستی" که توسط پدر یکی از دانشجویان به دخترش بعد از 142 بار تماس، پیامک شده بود، چقدر بر عمق دل و جان همه انسان های صاحب درک و احساس تاثیر گذار بود. به طوری که هشتک جان پدر کجاستی، در فضای مجازی بین کاربران کشورهای افغانستان، ایران و تاجیکستان گسترش پیدا کرد و اول تر از همه هنرمندان خصوصا شعرا اقدام به بیان عمیق ترین احساساتشان در قالب شعر نمودند و به قربانیان دانشجو تقدیم کردند.

خوشنویسان، جان پدر کجاستی را به خط خوش تحریر کردند و خوانندگان با سوز و گذار به خواندن قطعاتی با این عبارت و مضمون پرداختند. کلیپ های ویدئویی از این جمله ساخته شد و هنرمندان عرصه های مختلف تلاش کردند تا غمشریکی، همدردی و نوعدوستی خویش را در قالب هنر، به خانواده های داغدیده تقدیم نمایند تا مرحمی باشد بر زحمهای پدر و مادرانی که خوب شدنی نیست.

این حادثه و جمله جان پدر کجاستی، چنان عمیق و تاثیر گذار بود که باعث همبستگی هنرمندان و ملت های منطقه و تولید آثار هنری شگفت انگیز خصوصا شعر شد. و چه خوب که نهادهایی تصمیم گرفتند تا آثار هنری تولید شده با این مضمون را با بعنوان مجموعه ای از هنر درک مشترک انسانی ملتهای منطقه جمع آوری و ثبت و ضبط نمایند.

خسته نباشید عرض می کنم به هنرمندان شرکت کننده و برگزار کنندگان این برنامه هنری و آرزو می کنم صلح و آرامش پایدار در افغانستان و سراسر جهان فراگیر شود.