هفتمین جلسه از سلسله نشستهای ماه گفتار بنیاد شمس تبریزی با موضوع «اصل سماع در نظر مولانا» برگزار شد.
دکتر نصراله پورجوادی سخنان خود را با توضیح «عهد الست و عالم ذر در قرآن» آغاز کرد و با اشاره به آیه 172 سوره اعراف: «وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلی أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلی»، عنوان کرد: به اعتقاد صوفیان در قرن سوم، «الست بربکم» در حقیقت همان اصل شنوایی است، به این معنا که انسان با شنیدن صوت خداوند قدرت درک صوت خوش را پیدا کرده است.
به تعبیر این پژوهشگر عرفان و ادب، هرجمالی جمال الله است و توانایی درک زیبایی توسط انسان به این نکته باز میگردد و مجلس سماع مجلس درک زیبایی است. مجلس تذکیر. یعنی مجلس یاد آوری عهد الست است. در قرن سوم نیز همه صوفیان اهل سماع نبودند. ابتدا صوفیان بغداد این کار را شروع کردند. ایرانیها هم از این موضوع استقبال کردند و هم اکنون هرچه راجع به سماع داریم از ایرانیان است.
او گفت: جنید بغدادی، از مشایخ مشهور صوفیه بر این عقیده است که حق تعالی در عهد ازل و میثاق اول با ذرات ذریات بنی آدم خطاب الست بربکم کرد و در گوش همه این شیرینی خطاب ماند ،لاجرم هربار که آوازی خوش بشنوند از ذوق آن به حرکت آیند. مولانا نیز در مثنوی و کلیات شمس به این موضوع و اصل سماع اشاره کرده است.
پور جوادی به عنوان نمونه اضافه کرد: حضرت مولانا میفرماید: «ما همه اجزای آدم بوده ایم/ در بهشت آن لحنها بشنودهایم» که این همان آواز خوش خداوند در عهد میثاق و الست است و اصل سماع و به وجد آمدن انسان از صوت خوش است.
مجموعه نشستهای «شمس در آینه مولانا» دوشنبههای اول هر ماه از سوی بنیاد شمس تبریزی و با همکاری مؤسسه فرهنگی اکو میزبان شمسپژوهان و مولوی شناسان نامدار ایرانی و خارجی خواهد بود.
پیش از این نیز نشستهای دیگری نیز با حضور اساتیدی چون دکتر محمد علی موحد، دکتر حسن لاهوتی، دکتر مهدی محقق، دکتر اصغر دادبه، استاد کریم زمانی و دکتر توفیق سبحانی برپا شده بود.