نقاش بی‌قرار در خاک آرام گرفت

«جانا دوباره نگاه کن

نگاه کردن دیدن نیست

از ابر تا باران یک قلم فاصله است

یک نفس آبی‌تر، مهتاب خاموش می‌شود

عمری گذشت تا به چشم خود دیدم

که چه مشکل است با چشم خود ببینم»

این شعر را ابراهیم جفعری برای استاد محمود جوادی‌پور سروده بود و امروز در مراسم تشییع پیکرش خواند.

 خیلی‌ها به بدرقه‌ی آخر محمودجوادی‌پور آمده بودند. اما هنرمندان مستقل و مسوولان دولتی در این مراسم سخنرانی کردند.

آیدین آغداشلو، هنرمند نقاش

با در نظر گرفتن آنچه که درباره هنرمندان تاثیرگذار و پیشتاز باید گفته باشیم و کم گفته‌ایم فکر می‌کنم باید فرصتی فراهم شود تا پژوهشگران در مورد امثال جوادی‌پور بنویسند و تحقیق کنند تا بفهمیم از این آمدن و رفتن چه سودی حاصل شده است. رسم است وقتی عزیزی از میان می‌رود در باب صفات حمیده او بحث و صحبت و حتی غلو کنیم. اما در مورد استاد جوادی‌پور چنین کاری لازم نیست، زیرا او در طول عمر طولانی‌اش به خوبی درخشید. کمتر در این سال‌ها مورد مشابهی را دیدم که شخصیتی چنان مشفق و سلامت و بزرگ باشد پس نیاز نیست تا فکر کنم و صفاتی را برایش پیدا کنم که در باب عمر او سخن بگوید. ایشان برای من وجود عزیزی بود که هر بار می‌دیدمش تعظیم می‌کردم و دستش را می‌بوسیدم. هر چند که ایشان اجازه نمی‌داد اما این وظیفه و دین من و حق او بود تا شاگردان قدیمی‌اش دستش را ببوسند. او با تاکید بر انکه بحث درباره جایگاه هنری و آثاری که از زنده‌یاد جوادی‌پور به یادگار مانده است، نیاز به فرصتی دیگر دارد گفت: با در نظر گرفتن آنچه که درباره هنرمندان تاثیرگذار و پیشتاز باید گفته باشیم و کم گفته‌ایم فکر می‌کنم باید فرصتی فراهم شود تا پژوهشگران در مورد امثال جوادی‌پور بنویسند و تحقیق کنند تا بفهمیم از این آمدن و رفتن چه سودی حاصل شده است. بدون تعارف و گفتن بحث‌های خوشدلانه باید بگویم که جایگاه جوادی‌پور در هنر ایران عمده است و به عنوان هنرمندان نسلی که در عرصه هنر معاصر کار کردند او یکی از مهمترین‌هاست که با مشکلات دست و پنجه نرم کرد و آثارش را در دورانی ارایه کرد که هنوز معنای کارشان مشخص نبود. او هر آنچه را که به جا افتادن معنای هنر ایران مربوط می‌شد مورد توجه قرار داد و برایش تلاش کرد و قطعا یکی از معدود هنرمندان پیشگام هنر معاصر ایران است که کیفیت کارهایش باید به درستی بررسی شود. تک تک آثار به جا مانده از ایشان از روح مهربان و وجود شریفش نسبت به انسان‌ها سرچشمه می‌گیرد زیرا که ایشان اصل معنای انسان بودن را در نهایت شفقت، لطف و انسانیت در آثارش باقی گذاشت. قطعا جوادی‌پور برای من یکی از انسان‌ترین و شریف‌ترین افرادی بود که می‌شناختم و با وجود آنکه هیچ وقت شاگرد مستقیم او نبودم اما نبض وجودش به گونه‌ای بود که از هر نقطه‌ای می‌توانستیم گرم شویم. هیچ گاه کلامی از ایشان بر ضد دیگران نشنیدم و این روحیه ناشی از شرافت و انسانیت زنده یاد جوادی‌پور بود و امیدوارم ثمره وجود هنری او شناخته شود و همه بتوانیم از وجود و معنای شرافت و شفقتش بهره بگیریم و بدون بغض وکینه این دوران از عمرمان را بگذرانیم و اجازه دهیم تا نام شریف‌مان برای مدتی طولانی در میان مردم بماند.

محمد ابراهیم جعفری، مدرس دانشگاه و هنرمند نقاش

من سال‌ها پیش از پشت کوه‌ها و شهر بروجرد آمدم و وقتی به کلاس درس استاد جوادی‌پور رسیدم فضایی سرشار از وسعت ذهنی، آزادی و وسعت روحی را مشاهده کردم. قرار بود در کلاس‌های ایشان در کنار مبانی تجسمی،‌ فرازهایی از تئاتر و موسیقی و سایر هنرها را نیز بدون آنکه خبر از آن‌ها داشته باشیم بیاموزیم. استادم به من حسی داد تا هر آنچه در جان و روانم است بی‌پروا برای دل و حسم بیان کنم.

محمدحسین حلیمی نقاش، مجسمه‌ساز و پژوهشگر

آنچه از استاد جوادی‌پور به خاطر می‌آورم چیزی جز وارستگی و بزرگواری شخصیت و کرامت ایشان نیست که باید سرمشق زندگی مان قرار دهیم و افتخار می‌کنم که در آتلیه ایشان بسیار آموختم.

عباس مشهدی‌زاده، هنرمند مجسمه‌ساز

کرمان خطه فرهنگ‌سازی است که کمتر آن را می‌شناسیم اما اگر از مهربانی‌های جوادی‌پور بخواهم یاد کنم باید تنها به همین نکته اشاره کنم که تقریبا هیچ کدام از ما از حال و روز احمد اسفندیاری خبر نداریم در حالی که او هر روز به دیدارش می‌رفت. ایشان آخرین بار پیش از سفر به آلمان از احمد اسفندیای گفت و ما امروز نازنینی را از دست دادیم اما ای کاش به دیدار و مهر‌افزایی‌مان نسبت به اسفندیاری که هنوز هر چند رنجور حضور دارد بیشتر توجه کنیم. ما یک نسیم بسیار دوست‌داشتنی که در بهار بر دشت هنرمان می‌وزید و اسمش جوادی‌پور بود از دست دادیم.

 حجت‌الاسلام دعایی، مدیر مسوول روزنامه اطلاعات

خود را قابل نمی‌دانم که در این جمع فرهیخته از چنین هنرمند بزرگی سخن بگویم. اما حقایق زیبا و ارجمندی که از زبان استاد آغداشلو و دیگران شنیدم باعث شد تا نسبت به زندگی پربار و پرثمری که شاهدش بودم غبطه بخورم. زنده‌یاد جوادی‌پور انسانی است که در طول عمر پربار و پربرکت خود کسی را نیازرد و از هیچ احساس مثبتی دریغ نکرد و همین اتفاق باعث شد تا امروز در مراسم بدرقه‌اش دوستان و شاگردانش این چنین از او تعریف کنند. این نکته نشان از شان این انسان فرهیخته می‌دهد و امیدوارم روح متعالی او با شاگردانی که پرورانده همچنان پربار باشد و ما نیز قدردان فضایل این چنینی باشیم. هر چه باشیم و به هر جا برسیم آخرین منزل هستی این است و چه زیباست که وقتی می‌رویم با چنین صفا، صداقت و صممیتی‌از ما یاد کنند و با این خاطره مورد تجلیل قرار بگیریم و یقینا ایشان آمرزیده است و باید از او بیاموزیم تا در زندگی چنین باشیم که دوستان و یارانمان در فقدانمان متاثر شوند.

حمید شاه آبادی، معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

استاد جوادی‌پور چهره فرهیخته‌ای بود که زندگی‌اش به تمام جوانان و نسل نو این درس را می‌داد که هنر سن نمی‌شناسد زیرا عشق سن نمی‌شناسد. استاد جوادی‌پور هنرمندی است که در سن 92 سالگی همچنان حضورش در عرصه هنری شاداب و پرتحرک بود و حضور مداومش را در کارگاه هنری‌اش دنبال می کرد. او در عمل و نه با کلام به نسل جدید هنری راه و رسم هنرمندی را آموخت و در حالی که یک سال و اندی پیش برای برپایی بزرگداشت ایشان در همین مکان حاضر شده بودیم هیچ وقت فکر نمی‌کردیم که این قدر زود در چنین محفلی شاهد بدرقه‌اش باشیم. ایشان به گونه‌ای زندگی کردند که می‌تواند سرمشق نسل جوان باشد زیرا که از پیشگامان هنر بود و در هنر مدرن صاحب سبک و دانش‌آموختگان زیادی را در این سال‌ها تربیت کرد. امیدوارم قدر مفاهیم هنری را که برای ما به یادگار گذاشته بدانیم زیرا که استاد جوادی‌پور در طول زندگی‌اش باعث اعتلای نام ایران و فرهنگ و هنر این مرز و بوم شد و جا دارد تا شاگردانش راه او را به درستی ادامه دهند.

احسان آقایی، سرپرست موزه‌ی هنرهای معاصر تهران

هنر ایران یکی از بزرگترین هنرمندان یک قرن اخیر را از دست داد. تلاش و کوشش‌های زنده یاد جوادی‌پور طی بیش از هفتاد سال عمر هنری در پیشبرد رشته‌هایی همچون نقاشی‌خط معاصر، گرافیک معاصر، تصویرگری، چاپ دستی و نمونه‌هایی از این دست تاکید بر نقش بسیار ارزنده ایشان دارد. ایشان در عرصه آموزش و پیشبرد فعالیت‌های هنری نقشی موثر داشت به طوری که تحصیلاتش در مونیخ و بازگشت دوباره به کشور باعث ایجاد موجی نو در هنر ایران‌ زمین شد اما او در هنر ایران به آنچه که استحقاقش را داشت، نرسید. خوشحال بودم در شهری تنفس می‌کنم که هنرمندی چون جوادی‌پور در آنجا نفس می‌کشد، زیرا حضورش سرشار از انرژی و دلخوشی بود و علی‌رغم سن بالایی که داشت خبر درگذشتش برای همه شوک آور بود.

 عباس عظیمی، مدیر عامل موسسه هنرمندان

تمام هنرمندان عزیز و پیشکسوتان هنری سرمایه‌های معنوی این کشور هستند که حفظ شان آن‌ها حق طبیعی‌شان است و چنین موسسه‌هایی باید به این امور رسیدگی به آن‌ها برسد. در حالی که چنین وضعیتی در همه جای دنیا وحود دارد و ما متاسفانه کمبود آن را احساس می‌کنیم و هنوز حق مطلب در این حوزه ادا نشده است. قطعا این موسسه برای ادامه مسیر نیازمند همفکری و تعامل همه ارگان‌ها و سازمان‌ها و به ویژه خود هنرمندان است تا بتوانیم به هر کدام از هنرمنان این عرصه خدمت کنیم. امیدوارم به عنوان یک خدمتگزار در این عرصه فعالیت کنم و تا زمانی که هنرمندان زنده هستند به آن‌ها سلام کنیم پیش از آنکه فرصت برای خداحافظی دیر شده باشد.

دکتر منصوریان، مدیر انجمن آشیانه مهر

محمود جوادی‌پور ریشه‌هایش در عمق زمین است و شاخ و برگش در همه گیتی گسترده شده است و از این رو هر بادی نمی‌تواند این درخت را از جا بکند و این درخت می‌تواند به اجازه پروردگار میوه‌های شیرین دهد و هر کسی می‌تواند زیر سایه این درخت آرام بگیرد. آشنایی من با جوادی‌پور در سال 49 در دانشگاه تهران بود. زنده‌یاد جوادی‌پور در آن سال‌ها مدیر فعالیت‌های دانشجویی هنرهای زیبا بود و یک روز یکی از دانشجویانش را که تصادف کرده بود به من معرفی کرد و باعث شد تا به خرج دانشگاه تهران او را برای بهبود به خارج از کشور اعزام کنیم. حالا هم موسسه آشیانه مهر  به تمام کودکان مبتلا به اچ آی وی کمک می‌کند و استاد جوادی‌پور در زمان حیات تعداد زیادی از آثارش را به موسسه اهدا کرد تا ما بفروشیم و خرج این کودکان کنیم.

 حاضران به اقامت حجت‌الاسلام دعایی بر پیکر این هنرمند جاودان در تاریخ هنر ایران نماز خواندند و پیکر محمود جوادی پور برای خاکسپاری به قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) منتقل شد.

مراسم یادبود این هنرمند روز چهارشنبه از ساعت 13:30 تا 15 در مسجد جامع شهرک غرب برگزار خواهد شد.