سفالگری و آثار فلزی تاجیکستان

سفالگری و آثار فلزی تاجیکستان
یکی از قدیمی ترین و محبوب ترین صنایع دستی سفالگری است. تولید ظروف دمایی خود یک فرایند کاملاً کارآمد بود. دمای پایین شلیک و زمان کوتاه شلیک ، میزان سوخت مورد نیاز در مناطق خشک تاجیکستان را که نباید مازاد پوشش گیاهی هدر رفت و سوخت را اغلب با زحمت جمع می کردند و از دور کارته می کردند ، محدود کردند. در تابستان های گرم و خشک تاجیکستان ، ظروف سفالی متخلخل با حمل و تبخیر ، آب و فرآورده های شیر مایع را خنک نگه می داشتند. آبمیوه های آب ، کوزه ها و مشروبات آشامیدنی که امروزه تولید می شوند عملاً از نظر بدنه و شکل از آثار حفاری شده قابل تشخیص نیستند. سوابق باستان شناسی شاهد محبوبیت مینیاتورهای سرامیکی و اسباب بازی ها در تاجیکستان هستند. مجسمه ها و سوت های اسباب بازی های حفر شده از صدها یا هزاران سال پیش از نظر شکل و الهام کمی از آنچه در حال حاضر ساخته می شود ، به ویژه برای جشن انقلاب عادی انقلاب بهاری نووروز که در 21 مارس برگزار می شود ، تفاوت دارند. سوژه های مورد علاقه شامل پرندگان ، گوسفندان ، سگ ها ، اسب ها ، ماهی ها و موجودات اسطوره ای است. افسانه ای وجود دارد که می گوید سفالگر با آتش در ارتباط است و همیشه در نظر گرفته می شد که نیمی از خلق گلدان کار صنعتگر است و نیمی از طریق جادوی آتش. در شهرها و روستاهای بزرگ ، سفالگری معمولاً شغل یک مرد بود. در جنوب شرقی منطقه کوهستانی سفالگری توسط زنان ساخته می شد. چرخ سفالگر با پای خود چرخانده شد. سفالگری ساخته شده در خجند و استراوشن محبوب ترین آنها بود. سفالهای خوبی نیز در دره ایسفرا (کانیبادام و چورکو) و شهرک کاراتاگ در دره حصار تولید شد. دامنه اشیا made ساخته شده توسط سفالگران بسیار گسترده بود و شامل ظروف در اندازه ها و اشکال مختلف ، فنجان - بزرگ و کوچک ، با و بدون ساقه ، کوزه های سفالی متنوع ، کاسه ها ، وان ها و کوزه ها بود. طرح های تزئین و رنگ با هر منطقه متفاوت است. با استفاده از محلولهای سوسپانسیون اکسیدهای قرمز آسیاب شده و رنگهای قرمز ، و سایر مواد معدنی ، تزئینات در صورت استفاده ، برش ، تراش ، تراش ، نقاشی یا رنگ آمیزی انجام شد. فقط در قرن نهم و دهم بود که سفالگران شروع به استفاده از سرامیک لعاب دار کردند. فن آوری های سرامیک لعاب دار با ظهور فرهنگ اسلامی از جنوب غربی در آسیای میانه به تصویب رسید. سفالگران تولید ظروف لعاب دار بسیاری از ظروف ، کاسه ها و ظروف دیگر خود را · با گل های پر جنب و جوش ، روشن و نقوش گیاهی تزئین می کردند. اینها اغلب آراسته یا تکمیل کننده طرحها و رنگهای منسوجات ، گلدوزی شده و چاپ شده ، که گرما ، روشنایی و سنت را در مناسبت های جشن و فضای داخلی خانه ها در سراسر منطقه به ارمغان آورد. متداول ترین روش سنتی تزئین لعاب ، نقاشی با یک لعاب در زیر لعاب است. در روش زیر لعاب ، تزئینات روی گلدان خشک و بدون آتش کشیده شده است ، سپس با لعاب شفاف پوشانده شده و آتش گرفته می شود. یکی از ویژگی های اساسی فناوری شیشه سازی سرامیک استفاده از لعاب های قلیایی ساخته شده از ماسه سیلیس خالص یا زمین ، کوارتز سوزانده شده به عنوان مواد اولیه اولیه با خاکستر گیاه به عنوان شار بود. خاکستر گیاه ، سرشار از سدیم و پتاسیم ، در دمای نسبتاً کم (900-1000 درجه سانتیگراد) امکان پخت را فراهم می کند و از طیف وسیعی از گیاهان محیط خشک بدست می آید. امروزه تولید ظروف سفالی لعاب دار به دلیل فراوانی ظروف ارزان قیمت ساخته شده در کارخانه به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.
سرامیک در بسیاری از جشن ها که از ویژگی های فرهنگ تاجیکستان است ، مهم بود. هنگامی که دختری ازدواج می کرد ، اقوام او سفال های مختلفی را به او هدیه می دادند. خانواده ها همچنین برای جشن های عروسی مقدار قابل توجهی ظروف سفالی خریداری می کردند که طی چند روز با غذا ، موسیقی و میهمانان زیادی برگزار می شد. علاوه بر این ، جوامع محلی (محله) سفال خریداری کردند تا توسط افراد ساکن مورد استفاده قرار گیرد در محلات برای مراسم عروسی و سایر جشن ها و جشن های ملی محله. کارهای فلزی شامل تعقیب مس و برنز و ساخت جواهرات از کیفیت بالایی برخوردار بودند. تعقیب و گریز فلزی در شهرها متمرکز بود و برای تزئین کوزه های آب و چای ، حوضچه های شستن دست ، سینی ها ، کاسه های مختلف ، بشقاب ها و ظروف مسی بزرگ استفاده می شد.
 
۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰
تعداد بازدید : ۴۷۷
کد خبر : ۶,۷۶۴

نظرات بینندگان

برای نظر دادن ابتدا باید به سیستم وارد شوید. برای ورود به سیستم روی کلید زیر کلیک کنید.