هنر کامیون
هر کسی که به آسیا سفر کرده باشد با نحوه تزئین وسایل نقلیه خود آشنا خواهد شد. اما در پاکستان ، به یک شکل هنری ارتقا یافته است ... کامیون ها ، بسیاری از آنها قدیمی Bedford Rockets ، بوم متحرکی را برای هنرمندان فراهم می کنند ، که برای دیدن اینکه چه کسی می تواند جسورانه ترین و ظالمانه ترین طرح ها را اجرا کند ، رقابت می کنند. اتوبوس ها نیز از همان طغیان زیبایی و زیبایی ابتدایی لذت می برند
الگو ، رنگ و فرم تزئینات کامیون / اتوبوس در دهه 70 با انتقال مالکیت از نخبگان به طبقه کارگر در اینجا تکامل یافت. در حالی که این شکل هنری ریشه اصلی آن به کالسکه های اسب تزئینی کشیده می شود که برای آقایان در طول راج ساخته شده است ، بیانگر اصلی آن از هنر روستایی / قدمت هنر برای تزیین اشیا با طرح های ابتدایی عجیب و غریب ناشی می شود تا وجود روستایی شگفت انگیز یا به عنوان یک انعکاس نشاط درونی آنها.
در اینجا نکته قابل توجه پیشرفت در این شکل هنری با نقل مکان این هنرمندان صنایع دستی به مراکز شهرهای شهری است. در حالی که نیروی محرک هنوز به هنر اولیه خام ادامه دارد ، تأثیر تولید کار در مراکز شهری تغییر محسوسی در استفاده از مواد ، مفاهیم و تصاویر ایجاد کرده است.
در طول سال ها ، مواد استفاده شده از چوب و رنگ گرفته تا فلز ، تینسل ، پلاستیک و نوار بازتابنده در رنگ های فلورسنت و رادیوم و ترکیب بسیار زیبا نمایشگرهای روشنایی کامل توسعه یافته است. در حالی که کامیون ها عمدتا با تصاویر نقاشی شده روی صفحات چوبی تزئین شده اند ، بدنه های فولادی اتوبوس ها به خوبی به محیط پلاستیکی چسبنده "chamak patti" واکنش نشان می دهند.
نوار پلاستیکی خود چسب ، چند رنگ ، انعکاسی یا "chamak patti" ، موجود در رول های بزرگ ، ماده اصلی هنری است که اتوبوس با آن تزئین شده است. نقاشی های خطی الگوها بر روی مواد وینیل ساییده می شوند و بر اساس نیاز طراحی برش داده می شوند و بر روی قسمت بیرونی اتوبوس چسبانده می شوند. این تخصص به انواع شگفت انگیز گل ، هندسی ، گوشه و کنار ، الگوهای حاشیه ای ، مناظر ایده آل ، چهره های جذاب زن ، پرندگان عجیب و غریب ، ماهی ، ببر و شیرها و همچنین سلاح های جنگی ، راکت ها و میراث دیدنی مهم. هنر کامیون در اینجا به شکل کمتری از بیان هنر صنایع دستی تقلیل داده می شود ، عمدتاً به این دلیل که کارگران صنعتگرانی بی قید و بند هستند و هیچ مفهومی از دانشگاهیان هنر رسمی ندارند. با این وجود ، آنها در کاربردهای فنی این هنر تبحر دارند ، که نشان می دهد این استعداد هنری نیست بلکه فقدان آموزش لازم است ، که از هنرمند شدن یک صنعتگر جلوگیری می کند.