قالی بافی
فرش سازی یکی از قدیمی ترین هنرهای ترکمنستان و منطقه است. برای یک ترکمن ، ساخت فرش همان اهمیتی دارد که اهرام برای مصر قائل هستند. داده های باستان شناسی ساخت فرش در قلمرو ترکمنستان از اوایل قرن 6 قبل از میلاد قرار دارد. بقایای فرشی که باستان شناسان در سال 1940 در آلتای پیدا کردند 2500 سال قدمت دارد. تحقیقات نشان می دهد که این طرح بسیار شبیه فرش های امروزی است. قرن ها طول کشید تا این طرح ها توسعه یابد و تزئینات فرش ها بسیار اصیل است ، و منعکس کننده مقالات سبک شده از دنیای واقعی پیرامون دام های عشایر است. زیور آلات هندسی هستند و عشق به رنگ قرمز عمیق و غنی یک سنت هنری فرش ها است. هنر قالی بافی از نسلی به نسل دیگر منتقل می شد و امروزه می توان چندین نوع فرش ترکمن را از یکدیگر جدا کرد که هر یک دارای تزئینات فردی هستند. پنج طرح سنتی بخشی از آرم و پرچم کشور است. برای عشایر ترکمن فرشها از اهمیت ویژه ای برخوردار بودند و کف واگن ها را می پوشاندند و دیوارهای قابل جمع می شوند و از آنها در برابر سرما محافظت می کند. فرش های ترکمن قدمت چند صد ساله دارند. از آنها در اوستای زرتشتی ، در آثار هومر و هرودوت ، در حماسه های باستانی سانسکریت رامایانا و مهاباراتا ، در شاهنامه توسط فردوسی ، در یک هزار و یک شب و دیگر نوشته های باستانی و قرون وسطایی یاد شده است. مسافر ایتالیایی مارکوپولو از فرش های ترکمن به عنوان باریک ترین و زیباترین صنایع دستی یاد کرد. فرشهای ترکمن نیز در تصاویر هنرمندان دوره رنسانس تالیان نشان داده شده اند. امروزه فرش سازی به یک هنر حرفه ای تبدیل شده است. مانند اجداد ترکمن ، هنوز از رنگ های طبیعی و پشم گوسفند Sargin (صاف ترین لمس) استفاده می شود. 15 کارخانه تولید فرش حدود 10 هزار نفر مشغول به کار هستند و سالانه 41000 متر مربع فرش تولید می کنند.