لباس قزاقستان
در لباس ملی قزاقستان ، مهارت ها و خلاقیت ملی به وضوح منعکس می شود. این دارای تأثیرات کوچ نشینی در مواد و سبک است. قزاق ها همیشه استفاده از پوست و پوست حیوانات را گرامی داشته اند. لباس خارجی از پوست ، کت خز ، تن و ش ،ش از خز حیوانات وحشی و اهلی ساخته می شد. این لباس ها دارای نام های زیر بود: جنت تن - کت خز راکون ، کارا تولکی تن - سیاه قهوه ای ، کت خز روباه ، کامشات بوریک - کلاه بیور ، بوتا تن - کت از پوست شتر کودک ، جارگک تن - کت ساخته شده از پوست اسب جوان و دیگران. هنگام ساخت لباس (روپوش ، شلوار زنانه و مردانه ، سر و لباس ، لباس) کوک ساتن و زنجیر (حلقه در حلقه) ، گلدوزی منجوق و سنگ های قیمتی معمولاً استفاده می شد. به طور عمده از الگوهای هندسی و گیاهی ، و همچنین تصاویر نمادین کانتور ، به عنوان مثال ، صحنه های شکار ، در گلدوزی استفاده می شد. بسیاری از عناصر لباس ملی از چرم ، ارمیاچین ، نمد و سایر ساخته شده بود. مواد. پنبه و ابریشم در آسیای میانه خریداری شد. وقتی قزاقستان به بخشی از روسیه تبدیل شد ، کالاهای تولیدی روسی از جمله پارچه رواج یافت. قزاقها لباسهای سنتی را از مواد روسی (چینتز ، پارچه سنگین ، بخار و مخمل) می دوختند. قزاقهای ثروتمند غالباً از پارچه پشمی (سوکنو) ، نمد ، ابریشم و گلدان استفاده می کردند. لباس های بیرونی سنتی در سفرهای طولانی در زین امکان حرکت آزاد را داشتند ، در زمستان گرم و در تابستان خنک بودند. لباس های زنانه و مردانه پهن ، بلند و کمر با ارسی بسته شده بود. مردان و زنان هر دو پیراهن پهن با دهانه های عمودی در جلو داشتند و شلوارهای گشاد در مچ پا جمع شده بودند (شاروور). لباس های بالای مردانه شامل کت ، آستین های گشاد جمع شده در مچ دست و روپوش بود. کتهای خز مخصوص ثروتمندان بود. فقرا با لاله ها کنار آمدند. کامزولها سبک و دارای پوست شتر بودند و از پارچه پشمی (سوکنو) ، نماد و نمد دوخته شده بودند. خرقه ها را از پارچه و ابریشم بخارا می دوختند. در زمستان ، یک پوشش گرم از پوست شتر یا گوسفند وصل می شد. یک مثه دوخته شده از سوکنو که از پشم شتر تهیه شده بود را روی شانه های خود می بستند. آقایان هنگام کوتاه شدن کتهایشان کتهای گرم ساخته شده از پشم شتر جمع می کردند. چکمه های زمستانی بلند ، با روتختی گسترده ، روی جوراب های نمدی پوشیده شده بود.
چکمه های تابستانی پاشنه داشتند. زنان مسن جورابهایی پوشیده بودند کفش های زنان جوان با مهره و گلدوزی تزئین شده بود. افراد قدیمی چکمه های نرم و بدون پاشنه را ترجیح می دهند. آنها روی خود جلوشهای چرمی می پوشیدند. افراد فقیر و چوپان چکمه های نمدی با کف چرمی و فقیرترین افراد از صندل های چرمی با کف چرمی که به بندها با بندهای کوچک بسته شده بود استفاده کردند. دکوراسیون ها متنوع بود - کارهای زیبایی که روی لباس ها ، کلاه ها و کفش ها دوخته شده بود. زنان از شیشه های طلا ، نقره ، مس ، برنز ، مرجان ، مروارید و رنگ استفاده می کردند. دستبند ، گوشواره و گردنبند - حلقه ها و خزهای مسطح تخت. تزئینات مهم بودند. حلقه ها ، بسته به شکل سنت ، نام های مختلفی داشتند ، به عنوان مثال حلقه "پنجه پرنده". گردنبندها از مروارید ، مرجان و مهره ساخته می شدند. کمر مخصوصاً برای خانمها و آقایان تزئین شده بود. گلدوزی شامل نشان های نقره ای و سایر موارد بود. در دهه 1920 لباس سنتی به طرز چشمگیری تغییر کرده بود. قزاق ها اکنون با بسیاری از مردم ، به ویژه روس ها مخلوط شده اند. انتقال در لباس متناسب و شروع می شود.