شاعر، ادیب، نویسنده، روزنامه‌نگار و تاریخ‌نگار معاصر
محمدتقی بهار، از درخشان‌‌ترین چهره‌‌های شعر و
ادب معاصر و پایه‌‌گذار و تدوین‌‌کننده علم سبکشناسی نظم و نثر، آذرماه 1265 در
مشهد متولد شد. او را آخرین قصیدهسرای بزرگ زبان فارسی مینامند. دو مضمون عمومی
شعر بهار «آزادی» و «وطن» است. «سبکشناسی»، «تاریخ مختصر احزاب سیاسی»، «منظومه چهار
خطابه»، «احوال فردوسی»، «تاریخ تطور در شعر فارسی»، «دیوان اشعار»؛ ترجمه منظوم متون
از پهلوی شامل: «اندرزهای آذرباد ماراسپندان» و «یادگار زریران»؛ تصحیح متن شامل:
«تاریخ سیستان»، و «تاریخ بلعمی» ازجمله آثار اوست. ملک‌الشعرا بهار سرانجام
در یکم اردیبهشت سال 1330 در تهران درگذشت.
|
من نگویم
که مرا از قفس آزاد کنید
|
|
قفسم
برده به باغی و دلم شاد کنید
|
|
فصل گل
می گذرد همنفسان بهر خدا
|
|
بنشینید
به باغی و مرا یاد کنید
|
|
عندلیبان
گل سوری به چمن کرد ورود
|
|
بهر شا
باش قدومش همه فریاد کنید
|
|
یاد از
این مرغ گرفتار کنید ای مرغان
|
|
چو
تماشای گل و لاله و شمشاد کنید
|
|
هر که
دارد ز شما مرغ اسیری به قفس
|
|
برده در باغ
و یاد منش آزاد کنید
|