حمید امجد نمایشنامه‌ی «فراموشی» را خواند

به گزارش خبرنگار اکو، نمایش «بی‌شیر و شکر» آخرین نمایش حمید امجد است که سال ۱۳۸۳ به صحنه رفت؛ از آن زمان، امجد در تئاتر ایران فعالیت اجرایی نداشته،‌ اما روز گذشته سکوت حرفه‌یی و به تعبیری قهر خودخواسته را شکست و تازه‌ترین نمایشنامه‌اش را با عنوان «فراموشی» در تالار شمس موسسه فرهنگی هنری «اکو» خواند.
در این نشست حجت‌اله ایوبی - رییس موسسه فرهنگی‌ هنری اکو-، از برپایی نشست‌های نمایشنامه خوانی در این موسسه و آرزوی ایجاد حلقه‌ی نمایشنامه‌نویسان ایران گفت. او اضافه کرد: خوشحالیم که در نگارخانه‌ی کوچک ما افراد بسیار بزرگ و توانایی دور هم جمع شدند و در فضایی صمیمانه آثارشان را خواندند.
اتفاقات بزرگ و مهم همیشه در سالن‌های بزرگ و باشکوه اتفاق نمی‌افتد، همچنان که در دنیا بسیاری از اتفاقات بزرگ در سالن‌های کوچک رخ داده است. البته خوشحالیم در کنار سالن کوچک، ما تالار شمس را با امکانات بیشتر در فضای بزرگتر و مناسب‌تری ایجاد کرده‌ایم.
ایوبی با اشاره به اینکه خوانش نمایشنامه حمید امجد آخرین برنامه از دور نخست نشست‌های نمایشنامه‌خوانی نمایشنامه‌نویسان در موسسه فرهنگی اکو  خواهد بود، اظهار امیدواری کرد: بخش دوم این برنامه بهتر و جذاب‌تر برپا شود.
در این نشست، محمد چرمشیر، نمایشنامه‌نویس، گفت: آنچه من درباره‌ی حمید امجد می‌گویم چیز بیشتری به دانسته‌های شما درباره او اضافه نمی‌کند؛ اما فکر می‌کنم امروز بعد از ژیلا اسماعیلیان - همسر حمید امجد-، خوشحال‌ترین آدم در این جمع هستم. هر وقت که حمید امجد درباره تئاتر حرف زده یا چیزی نوشته است بسیار از او آموختم و حالا بسیار خوشحالم این قهر خودخواسته را با تئاتر مملکت شکسته است و می‌دانم هر وقت چیزی بنویسد چیزی به تئاتر این مملکت اضافه می‌شود و دریغ که در این سال‌ها ما از او دور بودیم و او هم از ما دور.
چرمشیر از محمد رحمانیان هم کرد و گفت: جای محمد رحمانیان را خالی می‌کنم که اگر او هم بود حتما امروز خیلی خوشحال می‌شد.
حمید امجد هم در ابتدا توضیح داد: زمانی که از سوی موسسه با من صحبت و بنا شد نمایشنامه‌ای بخوانم، گفتم دوست ندارم از متن‌های قدیمی‌ام باشد و ترجیح می‌دهم یکی از نمایشنامه‌هایم را که ناتمام مانده به پایان برسانم و در این برنامه بخوانم. طرح نمایش‌نامه «فراموشی» متعلق به سال 85 است، این نمایشنامه هم جزو متن‌هایی است که در این سال‌هایی که کار نکرده‌ام آن را به پایان نرساندم؛ چون وقتی قرار نیست نمایشنامه‌ای را اجرا کنیم، انگیزه برای نگارش آن کمتر می‌شود و گرفتاری‌های دیگر نمی‌گذارد که متن نمایشی کامل شود. امجد با اشاره به درون مایه نمایشنامه‌اش افزود: گرچه این متن یک نمایش‌ است، اما زمینه‌های تاریخی دارد و به نحوی با تاریخ فرهنگ کهن چین مرتبط است. در عین اینکه افزوده‌هایی از من دارد پس زمینه تاریخی دقیقی دارد. این متن ترکیبی از رخدادهای بخشی از تاریخ چین در سال‌های پیش از میلاد است که با فرهنگ عامه، شعر، حکمت و فلسفه و ... ترکیب شده است. بنابراین برای نگارش آن لازم بود تا در تمام این موارد تحقیق و مطالعه شود و همین یکی از دلایلی بود که نگارش این متن به پایان نرسیده بود. در این متن از فرهنگ روایی‌، شعری‌، سنت نماش سیاه‌بازی و... استفاده می‌کنم و امیدوارم این ترکیب جواب بدهد.
امجد درباره‌ی شیوه اجرایی نمایش‌نامه‌اش هم گفت: نگارش این متن تازه به پایان رسیده و من  و شما آن‌را با هم می‌شنوم. این ننمایش سه بازیگر زنده خواهد داشت و دیگر بازیگران هم می توانند همین سه نفر باشند و یا افراد دیگری؛ چرا که صرفن از سایه‌ی آنها از پشت پرده بهره گرفته خواهند شد. 
حمید امجد نمایشنامه را که بیش از سه ساعت به‌طول انجامید، در حضور بابک احمدی، فرشید ابراهیمیان‌، محمدرضا خاکی‌، محمد چرمشیر، رویا تیموریان،‌ مسعود رایگان،‌ حسن پورشیرازی،‌ امید روحانی‌، محمد حیدری، فهیمه میرزاحسینی‌، هاله مشتاقی‌نیا،‌ روح‌اله جعفری‌، ساقی عطایی‌ و... خواند.
دور نخست نشست‌های نمایشنامه‌خوانی موسسه فرهنگی اکو با خوانش آثاری توسط محمود استاد محمد، علیرضا نادری، محمد چرمشیر‌، نغمه ثمینی‌، نادر برهانی مرند، افروز فروزند و نیز عثمان‌اف از تاجیکستان برگزار شده بود و  جلسه نمایشنامه خوانی «فراموشی» توسط حمید امجد آخرین برنامه از این سلسله نشست‌ها بود.
اجرای قطعه کوتاه موسیقی و آوازی فرشاد فزونی از دیگر بخش‌های این برنامه بود. 
در پایان این مراسم نیز به رسم نشست‌های گذشته، لوحی با تصویر  حمید امجد و امضای رئیس مؤسسه فرهنگی اکو و نیز هنرمندان شرکت کننده به او اهدا شد و با عکس گروهی حاضران به پایان رسید.