غزل‌سرای بلندآوازه و پژوهشگر نامدار استاد هوشنگ ابتهاج که بی‌گمان از مفاخر ادب منطقه اکو و یکی از وارثان گنجینه پرفروغ شعر پارسی در دوران معاصر بود، از دیار غرور به دیار سرور رفت . و همه را به سوگی غمناک نشاند. شاعری که انس او با حافظ دراشعارش موج می زد و شعرش شعر دین و امید بود و نوپردازی و کهن سرایی دغدغه اش نبود و بر هر دو سبک استادی توانا .
ارغوان، پنجه‌ی خونین زمین
دامنِ صبح بگیر
وَز سوارانِ خرامنده‌ی خورشید بپرس
کِی بر این دره‌ی غم می‌گذرند؟
اینجانب فقدان اندوهبار پیر پرنیان‌اندیش فرهنگ و ادب پارسی را به وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی، عاشقان شعر و ادب این سرزمین، دوستداران و خانواده محترم ایشان تسلیت عرض کرده و از لطف بیکران حق امید می برم که جهد و تلاش او در میدان ادب را پاسخی رحیمانه عنایت فرماید و برای خانواده، بازماندگان و دوستداران ایشان صبر و شکیبایی آرزومندم .
رئیس مؤسسه فرهنگی اکو