آشنایی با کارکرد لباس و آکسسوار (وسایل صحنه) و نور در تئاتر و سینما

کارکردهای لباس در تئاتر و سینما:
1 - زمان و مکان را مستند می سازد.
2 - کمک به تصویر شخصیتها می کند.
3 - به بازیگر در اجرای نقش خود کمک می کند.
4 - بصورت استعاری کمک به القای مضمون نمایش و فیلم یا حالت آنها می کند.
5 - رنگ و منظره را شدت می بخشد.
طراحی لباسی که نسبت به روابط میان لباس پوشیدن و زندگی اجتماعی، روانی و مادی شخصتیهای نمایش یا فیلم حساس باشد، احتمالا سازنده تر و موفق تر از کسی است که فقط می تواند بدوزد.

کارکرد های وسایل صحنه در تئاتر و سینما:
وسایل صحنه نقش مهمی در کل نمایش و یا فیلم دارند. و نقش ویژه‌ای در نشان دادن زمان، مکان و نیز ایجاد محیط دارند.
وسایل صحنه به سه دسته تقسیم می شوند:
1 - وسایل صحنه که بر روی صحنه قرار می‌گیرند: مبل، میز، صندلی، چراغ و حتی چیزهایی چون تخته سنگ کنده‌درخت.
2 - لوازم زینتی که بر صحنه آویزان و یا روی سایر وسایل قرار می‌گیرند: تصاویر، پرده، ظروف، زینت‌آلات کم‌بهاء.
3 - لوازم و اسباب‌دستی که همراه بازیگران است،مثل: سیگار، فندک، اسلحه، پول، عینک، موبایل و ...
مسئول وسایل صحنه یک نمایش خاص دو راه اساسی برای بدست آوردن مایحتاج نمایش دارد:
1 - باید به جستجوی وسایل رود از عتیقه‌فروشیها (اثاثیه مستعمل) و یا از آرشیو تئاترهای باسابقه و...
2 - در صورت اینکه زمان وقوع نمایش مربوط به دوره ای از گذشته دور و احتمال تامین نمونه اصلی بسیار ضعیف باشد. باید آنرا ساخت. برای اینکار او باید یک کار تحقیقی انجام دهد.
وسایل صحنه یکی از دشوارترین کارهای فنی تئاتر و در عین حال یکی از کارهای ذوقی است و تماماً مستلزم هنر و صناعت‌پیشگی و نیز سایر هنرهای فنی است.

نورپردازی در صحنه:
آدولف آپیا (1862-1928) طراح صحنه سوئیسی. شالوده نظری نورپردازی مدرن را ارائه داده است.
اپیا ضمن بررسی اجراهای تئاتری متوجه چهار عامل شد:
1 - صحنه نقاشی شده عمودی 2 - کف افقی 3 - بازیگر حرکت 4 - فضای روشنی که بازیگر در آن حرکت می کند. ایپا هنر نورپردازی صحنه را عامل بزرگ وحدت بخش و ترکیب همه این عوامل می دانست. به پیروی از رهنمودهای او، بعدها دست اندرکاران تئاتر پنج کارکرد اصلی را برای نورپردازی قائل شدند:
1 - قابل دیدن ساختن
2 - کمک به تصویر کردن زمان و مکان
3 - ایجاد حالت
4 - سه بعدی نشان دادن بازیگران صحنه
5 - جهت دادن به مسیر توجه تماشاگر.
فرمول اپیا بیش از هر چیز شامل ترکیبی بود از نور برای روشنایی کلی و نور متمرکز بر روی محلی خاص (استفاده از چراغهای لکه‌ای). فرمول اپیا شامل کنترل مقدار، رنگ، جهت و شدت نور می شد.
نور می‌توانست تاریک یا روشن باشد با به رنگ های گرم یا سرد در آید تا تصور نور خورشید: ماه و اکثر و ... را ایجاد نماید.
نور را می‌شود نه تنها از را جلو بلکه از پشت و پهلوی بازیگر بر او تاباند تا حالت سه بعدی پیدا کند.
فرمول اپیا می توانست قسمتهایی از صحنه را که تماشاگر می بایستی بیش از همه متوجه آن باشد روشنتر ساخته و سایر قسمتها را تاریک کند.
تفاوت عمده نور پردازی در سینما به وجود دوربین و تفاوت قدرت دید آن با چشم تماشاگر در تئاتر مربوط می شود که بر این اساس، نور پردازی در سینما می بایست با ویژگیها و قابلیت های لنز دوربین فیلم برداری و نیز به منظور ثبت تصویر بر روی نوار «سلونوئید فیلم» مطابقت داشته باشد پس در سینما علاوه بر کنترل مقدار، رنگ، جهت و شدت نور (فرمول آپیا)، کنترل حرارت نور (کلوین) هم بسیار مهم و تاثیر گذار خواهد بود.

منبع: http://www.ebookgeneral.ir