همۀ ما با بهرام گور، دیوَشتیچ و امیر حسنک که در تاریخ خلق تاجیک جایگاه ویژه دارند کمابیش آشنایی داریم. این سه شخصیت نامدار در دوره‌های گوناگون تاریخی (بین هر یکی از آنها به ترتیب تقریباً 300 سال فاصلۀ زمانی وجود دارد) و مکان‌های مختلف جغرافی (ایران غربی، فرارود و خراسان) زیسته‌اند و محیط زبانی شان (پارسی میانه، سغدی و فارسی) نیز با هم فرق می‌کرد. ولی با وجود این همه تفاوت‌های زمانی و مکانی و لغوی انگار رشته‌ای هست که آن سه تن را به هم می‌پیوندد. آن رشته همانا شجرۀ مشترک آنهاست.
۳۰ فروردین ۱۴۰۱ - ۱۶:۰۴
تورسن زاده، از شاعران نامدار تاجیک ضمن تالیف مقاله های مفصّل در مورد جایگاه حافظ، ارادت و اخلاص خود را بر غزل جاویدانهً حافظ تاکید می کند.
۱۹ مهر ۱۳۹۶ - ۹:۴۴